(on üzeri) Yedi Bira İçmiştim

 Ben gerek yok dedim, hele bir uyuyayım uyanayım gideriz hastaneye dedim. Dinlemediler, girdiler koluma götürdüler. Yahu dedim, bu kadar ciddiye aldığınız nedir dedim, "kan kusuyon amcoolu" dedi amcoğlu. Değildir lan o dedim, çiğköfte yedim mi ben bugün dedim, "yemedin" dedi. Atmış kiloda hafif siklet bir insan olarak yüz kiloluk babam ve yetmişbeş-seksen kiloluk amcoğlum koluma girmişlerken onları bile yoldan çıkartıp yalpalatmakla gurur duyuyorum. İçimde bir güç var benim.

 Uyuyacaktım ben ya dedim, amcoğlu uyuyacaktım ne güzel dedim, "burdada uyursun  boğlum" dedi. Mantıklı idi. Acildeki yatağa uzanıverdim. Uyurdum da. Nemrut hemşire elinde iğneyle belirmeseydi, uyurdum belki. Aaa dedim, kalçadan mı olacak dedim, babam ters düz etti beni, donumu da sıyırdı. Acımadı be.  

 Ayyaş, alkolik, sarhoş imajımı böylece tamamlamış oldum. Hastanelik de oldum ya, tamamdır.

 Böyle olaylar yaşayınca ben, sonrasında gelen birkaç günde feci yeşilaycı kesiliyorum. Sigarayı bırakmayı düşündüm mesela, "artık alkole yol verdim" dedim, "bitmiştir, içmiyorum ulen" dedim.

 Her sene sonunda "öbür sene deli gibi ders çalışacağım" da diyorum zaten.

 Şimdi bir sigara daha yakarım.

Amelelik Zor.

 Merhabalar. Amelelik yapıyordum, gelddim. Dedim ki, madem geldim, geri döndüm, neden en dandiğinden bir günlük yazısı yazmayayım.

 Sonuç itibariyle bir garip blogger'ım ben. Şahaserler beklenemez benden. Sıkıcı hayatıma dair yazılara da alışmışlardır beni okuyan insanlar. Eş dost yani.

 İzmir Harmandalı. İsmi çok şaaşalı. Amma velakin İzmir'in tüm çöpünün döküldüğü yer. Geceleri ters bir rüzgar çıkarsa çöplükten bize doğru. Koklayacağız, yapacak bir şey yok. Zaten inşaatta yatıp kalkıyoruz, pencereyi kapatmak gibi bir alternatif de yok. Hatta ve hatta pencereleri takan biziz.

 Amelelik zor. Çok zor. Bir ara Harmandalı maceramla ilgili daha ayrıntılı bir yazı yazarım belki. 

 Neyse. Buralardayım yeniden. Esir Şehrin İnsanları'nı okumaktayım şu anda. Kemal Tahir de iyi bir yazar imiş. Bunca zaman farketmemişim. Bir de Çanlar Kimin için Çalıyor isimli Ernest Hemingway kitabını satın almış bulunmaktayım. Silahlara Veda'yı çok beğenmiştim. Bu da o kadar güzeldir umarım.

 Bir ara eser de belki güzel, ya da güzele yakın, birşeyler yazarım. Şimdilik yeterli. Hem zaten söz vermiştim kendime, alkollüyken yazmayacağım diye. Alkol tesirini kaybetti, karaciğerim halletti bu işi ama yine de yazmamam daha doğru olurdu belki. Yeter.